Hefurðu tekið eftir því að aðeins sum dýr hafa nafla? Menn hafa hann, og flest spendýr líka. En dýr sem verpa eggjum — eins og fuglar, skriðdýr og fiskar — hafa engan nafla. Hvers vegna ekki?
Svarið liggur í því hvernig dýr þroskast áður en þau fæðast.
Hvað er naflinn eiginlega?
Nafli er í raun ör eftir naflastreng — tengingu sem er á milli fósturs og móður meðan á meðgöngu stendur. Í gegnum þennan streng fær fóstrið súrefni og næringu á meðan það þroskast í móðurkviði. Eftir fæðingu er strengurinn klipptur og þá myndast naflinn.
Eggverpandi dýr þurfa ekki naflastreng
Dýr sem verpa eggjum þroskast utan líkama móðurinnar, inni í eggi með skurn eða verndarhylki. Þau fá ekki næringu í gegnum streng heldur nýta þau eggjarauðuna sem inniheldur allt sem þau þurfa til að vaxa.
Þar sem það er engin naflastrengur, er engin þörf á að klippa neitt — og enginn nafli myndast.
En hvað með sum skriðdýr eða hákarla sem ala lifandi unga?
Frábær spurning! Sum skriðdýr, froskdýr og jafnvel hákarlar fæða lifandi unga. Ef fóstur var tengt móður með streng eða sambærilegri tengingu, getur það fengið örlítið, tímabundið naflamerki, en það hverfur oft fljótt eftir fæðingu.
Lítið smáatriði með áhugaverða skýringu
Svo næst þegar þú ert í dýragarði eða að horfa á náttúrulífsmynd, skoðaðu betur: ef dýrið klakast úr eggi, þá er líklegt að það hafi ekki nafla. Þetta er lítið smáatriði — en segir heilmikið um hvernig lífið byrjar.