Ef þú skoðar spilastokk vel, þá tekurðu kannski eftir forvitnilegu smáatriði: allir kóngarnir eru með yfirvaraskegg — nema Hjartakóngurinn. Hann sker sig úr með sitt hreinrakaða andlit. En hvers vegna?
Svarið felst í blöndu af sögu, hönnun og prentvillum sem ná langt aftur í tímann.
Konungleg mistök?
Upphaflega sýndu evrópsk spil frá miðöldum alla fjóra kóngana með andlitshár. En þegar spilin voru teiknuð og endurprentuð aftur og aftur, glötuðust smáatriði. Talið er að yfirvaraskegg Hjartakóngsins hafi óvart verið fjarlægt af prentara sem annað hvort var í flýti eða óvandaður — og mistökin héldu sér.
Þegar spil urðu staðlaðari, sérstaklega eftir franska stílinn sem flest nútímastokk eru byggð á, þá varð skegglausi Hjartakóngurinn að föstum hluta hefðarinnar.
Kóngur með karakter
Sumir hafa gefið honum skondin viðurnefni eins og „sjálfsmorðskóngurinn“ („suicide king“), þar sem í mörgum hönnunum virðist hann stinga sverði í sitt eigið höfuð. Í bland við hreinrakað andlitið stendur hann greinilega út úr hópnum.
Hvort sem það var viljandi eða slys, þá hefur Hjartakóngurinn orðið tákn um dulúð og sérstöðu — sönnun þess að jafnvel minnstu smáatriði geta haft varanleg áhrif.